Geschiedenis van het zeiljacht Tarka

1977

Het jacht is gebouwd door Camper en Nicholson te Gosport in 1977 onder bouwnummer 50.
Het is destijds ingevoerd, samen met enige andere jachten, door Peek Yachting en, tezamen met de overige jachten, vooreerst als demoschip gebruikt.

1978

Eind 1978 is ze door de eerste eigenaar gekocht en in maart 1979 in gebruik genomen.

1991

Zelf heb ik het jacht eind 1991 gekocht van de eerste eigenaar.
Eind 1991 is ze op de wal geplaatst, waarna gedurende de winter diverse werkzaamheden werden verricht.

Het Perspex in de luiken werd vernieuwd.
De elektrische verdeling werd verbeterd.
Een Watt-as werd aangeschaft en op een rail aan de spiegel geplaatst. Deze Watt-as is momenteel gedemonteerd en niet aan boord doch kan worden meegeleverd.
De brandstoftank werd schoongemaakt en voorzien van een peilglas.
Nieuwe handles en zware voetblokken werden geplaatst.
Een voetpomp werd bij de wasgelegenheid geplaatst.
Wandcontactdozen werden vervangen door waterdichte types.
De ramen werden van nieuwe tape voorzien zodat ze weer waterdicht zijn.
Daarnaast diverse andere kleinere werkzaamheden om het schip beter geschikt te maken voor langere tochten.

1992

In 1992 werden tochten gemaakt naar Engeland en de Westkust van Schotland en de Hebriden.

Een Suzuki buitenboordmotor wordt aangeschaft.

1993

In 1993 wederom tochten naar de Isles of Scilly en Schotland.

Gedurende de winterperiode wordt een Bouvaan windvaan aangebracht.
Een Philips Mk8 GPS wordt aangeschaft. Deze Philips GPS is in 2015 vervangen door een Furuno GP 32.
Een Raytheon radar wordt aangeschaft en gemonteerd.
In de kombuis wordt een buitenwaterpomp aangebracht.
Het reddingsvlot wordt vervangen door een type in een container en op het kajuitdak geplaatst.
De uitstekend werkende houtskoolkachel wordt vervangen door een Taylors dripfeed kachel, met vlambeveiliging. De tank wordt aan dek geplaatst i.v.m. knoeien. De kachel werkt op diesel of petroleum en verbruikt uiteraard geen elektra.
Tevens wordt een Navtex Lokata met papierprinter aangeschaft, zodat te allen tijde weersberichten, nautische berichten etc. kunnen worden ontvangen.
Verder nog vele andere kleinere werkzaamheden.

1994

In 1994 gaan we met een groep zeilers naar Noorwegen, ronden de Noordkaap en zeilen naar Archangelsk in Rusland. Het e.e.a. in het kader van 300 jaar Russische vloot waarin de Hollanders een grote invloed hebben gehad. Tevens was het in 1994 het Willem Barentsz jaar.
De tocht voert ons via de Witte Zee naar de Solovetsky eilanden, een voormalige strafkolonie.
De, meestal politieke gevangen, moesten o.a. werken aan het Belomorsk Baltiskaya kanaal.
Op het eiland staat het indrukwekkende klooster het Kreml, daterend uit rond 1200, dat momenteel wordt gerestaureerd.
Door het boven genoemde Belomorsk Baltiskaya kanaal varen we naar St.Petersburg.
Onderweg bezoeken we o.a. Petrosavodsk aan het Onega meer met zijn mooie boulevard en het openluchtmuseum op Kishi eiland.
Een buitengewoon interessante tocht.
Na een bezoek aan Finland vertrek ik single handed vanuit Tallinn in Estland weer terug naar Nederland.

1995

In 1995 blijft de boot op de wal staan.

Er worden valstoppers op de mast en de giek geplaatst.
De mast wordt voorzien van betrouwbare en veilige maststeps zodat je te allen tijde zonder hulp naar boven kunt.
De marifoon wordt voorzien van de vereiste Atis alsmede de mogelijkheid tot groot vermogen op alle kanalen.
Door de werf wordt het schip voorzien van een teakhouten schuurlijst.
De kachelpijpen worden aangepast en twee vouwfietsen aangeschaft. Tevens zoals gebruikelijk weer vele andere kleinere werkzaamheden.

1996

In 1996 gaan we wederom richting Rusland. Dit keer zeil ik via Lerwick op de Shetlands en vandaar rond de Noordkaap naar Moermansk.
Als eerste buitenlandse jachten lopen we daar binnen in een ijzige koude, doch wel onder eigen Nederlandse vlag.
Weer gaat de reis via Archangelsk, de Solovetsky, het Onega- en Ladoga meer naar St.Petersburg.
In het noorden van het Ladoga meer bezoeken we de eilandengroep Valaam met zijn prachtige Valaam klooster.
Dit keer vond de tocht plaats in het kader van het Tsaar Peter de Grote jaar.
Op de Newa, voor de Hermitage, mochten we als groep admiraalzeilen voor onze toenmalige
kroonprins Willem Alexander. Met een kleine groep konden we een uitvoering in de kleine Hermitage bijwonen alsmede een aansluitende receptie waarbij onze kroonprins, diverse Nederlandse en Russische ambassadeurs aanwezig waren.
Vandaar weer de gebruikelijke route via Tallinn en Gdansk naar Nederland.

1997, 1998

In 1997 en 1998 staat de boot wederom het gehele jaar op de wal.
Het schip wordt preventief tegen osmose behandeld, dit gezien haar leeftijd.
Tevens worden diverse lagen Coppercoat op het onderwaterschip aangebracht als Osmose preventie en als langjarige Anti Fouling
Het gehele staande want wordt vernieuwd en verzwaard.
Alle spanners worden vervangen door zware Hasselfors spanners.
Er wordt een hulpvoorstag aangebracht. Dit hulpvoorstag staat normaal gesproken handvast vóór het voorstag. Het dient als beveiliging voor het geval het rolfokstag mocht breken. Tevens dient het om de hals van de halfwinder te voeren. In geval van zwaar weer kan het hulpvoorstag middels een zware pelikaanhaak achter het voorstag worden geplaatst.

Op dit stag kan de stormfok of een kleine fok worden gevoerd.
Beide fokken worden daartoe voorzien van leuvers.

De motor gaat eruit en wordt voorzien van nieuwe motorsteunen.
Tevens worden de koppelingsplaten, de pakkingen en keerringen vernieuwd.
Er wordt een nieuw grootzeil en genua aangeschaft bij de Vries.
De rolfok wordt voorzien van een nieuwe trommel en de buiskap wordt vernieuwd.
Tevens wordt een nieuwe zeilhuik aangeschaft.
Voetblokken met klemmen worden geplaatst op de kuiprand.
Twee extra Enkes ST lieren worden geplaatst. Deze dienen o.a. voor de reeflijn van de rolfok, hals van de halfwinder en de bulletalies.
Bij de Vries wordt een kuiptent aangeschaft en de kuipkussens worden vernieuwd.

1999

In 1999 maken we een tocht naar Helsinki om vlak bij het Russische Vyborg door het Fins/Russisch kanaal naar de prachtige Finse Saimaa meren te varen.
We zeilen naar de operastad Savonlinna en Kuopio en bewonderen de grandioze Imatra stuwdam . Een fantastisch rustig gebied met veel natuurschoon en vriendelijk mensen die gelukkig vrijwel allemaal Engels spreken. De Finse taal blijkt namelijk een buitengewoon moeilijke taal te zijn.
Vanuit Helsinki weer de terugreis via Tallinn, Gdansk en Peenemünde etc. naar Nederland.

2000

De boot gaat weer in de winterberging en staat gedurende geheel 2000 op de wal.
In dat jaar, uiteraard, weer de gebruikelijk werkzaamheden als lakken etc. Het jacht wordt terdege onderzocht en nagezien voor de geplande tocht voor 2001.

2001

In 2001 gaan we deels via de Noorse Indreleia naar de Lofoten en vertrekken vanuit Andenes naar Spitsbergen. Zo'n 600' noordwaarts.
Hier verblijven we vele weken en bezoeken, buiten de hoofdstad Longyearbyen, o.a. het nu Russische Barentsburg, Ny Ålesund, de settlement London, Trinityhamn, Virgohamn en het Hollandse walvisstation Smeerenburg.
Een geweldig fascinerende tocht welke ik al vele jaren op mijn programma had staan.
Na de oversteek naar Noorwegen gaat het via de Indreleia en deels buitenom weer terug naar Nederland.

2002, 2003, 2004, 2005

De boot gaat weer de wal op gedurende het jaar 2002, 2003, 2004 en 2005.

Het bovenwaterschip wordt o.a. in de verf gezet.
Een nieuwe schroef en schroefas worden geplaatst.

Sinds 2005 zeil ik vrijwel uitsluitend single handed.

2009

Dit jaar o.a. single handed naar St.Katharine dok in Londen om mijn Engelse vrienden te bezoeken, alsmede de Engelse Oostkust.

2015

In 2015 een nieuwe genua en Furlex rolfoktrommel met voorstag.

Uiteraard weer de gebruikelijke werkzaamheden en onderhoud aan Tarka.

2017

In 2017 staat de boot het gehele jaar op de wal.
Uiteraard weer de gebruikelijke werkzaamheden en onderhoud.

In 2017 wordt de romp opnieuw in de twee componentenverf gezet.

2018

In 2018 steek ik, na eerst aanwezig te zijn geweest op de Botenbeurs te Hoorn,
toch maar weer de Noordzee over naar de UK en op de terugreis naar Fankrijk en Zeeland.
Ik ben overigens erg benieuwd hoe het volgende jaar, 2019, gaat om Engeland binnen te komen
na de Brexit per zeiljacht. Uiteraard heb ik nog de bekende "Gele" vlag aan boord.

2019
Wegens de problemen met de "GPS week roll over" werkte de vertrouwde Lowrance plotter helaas niet meer,
derhalve een nieuwe plotter aangeschaft t.w. een Raymarine eS75 "Hybridtouch".
Al jaren had ik een AIS ontvanger aan boord zodat ik andere schepen eventueel bij naam kon oproepen.
Echter andere schepen konden mij niet zien op hun AIS plotter. Uiteraard wél op hun radar.
Om de veiligheid op de drukke Noordzee nog verder te verhogen werd een AIS transponder class B aangeschaft.
Een Em-Trak B 350 met 5 Watt zendvermogen. De AIS transponder is gekoppeld aan mijn plotter.
Buitengewoon plezierig dat ik andere schepen nu met rechtwijzende koersen kan zien.
Verder dit jaar, voor de zoveelste keer, single handed het V.K. en Schotland bezocht.

Afsluitend:

De boot is uitstekend uitgerust om single handed, voor korte of langere tijd, of met meerdere mensen te kunnen zeilen en uiteenlopende wateren te bezoeken.
Er worden vele single handed tochten gemaakt naar Denemarken en Zweden.
Uiteraard alle Duitse Waddeneilanden alsmede de kustplaatsen.
De Greifswalder Bodden, Peenemünde en Polen worden bezocht.
Londen wordt aangedaan en vele malen vaar ik single handed naar de Engelse Oost- en Zuidkust.
Noorwegen en de Limfjord worden bezocht alsmede diverse kleine tripjes in eigen land.
Ook Spitsbergen kan ik op mijn lijstje afvinken en we komen vlak bij 80° Noorderbreedte.
Tijdens vrijwel alle gemaakte wat langere tochten met Tarka legden we zo'n 3.000' tot 5.000 mijl af.
Ik voer dan altijd met één opstapper voor de langere tochten doch grote afstanden werden ook single handed afgelegd.
De boot is voortreffelijk geschikt voor het maken van lange zeereizen.
We halen altijd zeer fraaie daggemiddelden op onze tochten.
Single handed zeil ik elk jaar tussen 600' en 900' Mijl.
Zowel op de binnenwateren, de Ned. en Duitse Wadden, de Oostzee, het IJsselmeer en Zeeland is de boot zowel single handed
alsook met meerdere personen aan boord een zéér plezierig zeiljacht.
Op zee blijkt de Nicholson een uitermate betrouwbaar, veilig en komfortabel zeegaand zeiljacht te zijn.
"Als jij het kunt dan zal Tarka je nimmer in de steek laten".
Verder is het schip méér dan kompleet uitgerust waarbij ik durf te stellen dat er, buiten water, diesel en proviand, absoluut
niets dient te worden aangeschaft om een korte of uitgebreide zeiltocht te maken.
Ze is wellicht de meest kompleet uitgeruste Nicholson 31.
Behalve de persoonlijke spullen blijft verder alles aan boord bij een verkoop.

Bij verkoop is de boot dus werkelijk: Ready to sail anywhere!